Bartın’da beşi kız, beşi oğlan çocuklar, beş o tarafa, beş bu tarafa karşılıklı söyleşirler. Çocuk oyunudur:
– Alaydan, alaydan, Habip alaydan.
– Ne istersin, ne istersin bizim alaydan?
– İsteriz, isteriz, güzel isteriz.
– Güzeldir, makbuldür, kendisi gelmez.
Gelin almaya gelenler:
– El eşinen, yoldaşınan, davulunan, zurnasınan aldık gelini.
Safranbolu’da “aman ey!” nidasını “amani” telaffuz ediyorlar. Bu, bir türkü adı olabilmiş görünüyorsa da, aslında tekerleme bir nidadan başka bir şey değildir. “Amanın” sözü de orada “avanım” veya “avanın” telaffuz edilip kalmıştır. “İmanım” gibi nidadan ibarettir. “Hacela”, Hacı Ali Ağa demektir.
